“Ik kan écht het verschil maken met het doen van vrijwilligerswerk.”
Musleh Alzahrani (34)
Musleh Alzahrani (34)
Musleh is opgegroeid in Saoedi-Arabië. Toen hij 19 jaar oud was, besloot hij naar Nederland te gaan om geneeskunde te studeren. Zijn vader, die piloot was, moedigde hem aan om te gaan naar Nederland: “Ga, leer jezelf kennen,” zei hij. Zijn moeder vond het moeilijk dat hij wegging. “Ik was eigenlijk nog een kind toen ik wegging, maar het is goed gekomen. Ik woon nu met mijn vrouw, onze hond en 4 katten in Enschede. In 2026 rond ik mijn opleiding tot arts voor verstandelijk gehandicapten af!”
Musleh vertelt verder: “Toen ik net aankwam, was het best zwaar. Ik ging van een druk gezin naar een stil huis, in een nieuw land, allen, zonder familie. Alles moest ik zelf regelen. Dat duurde wel even, maar ik vond mijn weg. Mijn eerste netwerk waren andere buitenlandse studenten. Ik vond het belangrijk om de taal te leren. Maar omdat de opleiding in het Engels was, bleef ik hangen bij de basis.
Om mijn master af te kunnen maken, moest ik mijn Nederlandse taal verbeteren. Toen heb ik in een half jaar flink gestudeerd, taalcursussen gedaan en geoefend. Wat mij het meest heeft geholpen was om overal te oefenen; met mijn vrienden, in de kroeg, in de supermarkt en op straat. Dat hielp me echt sneller integreren!”
Hoe is het in Nederland?
Na een paar jaar voelde Nederland als thuis. Musleh mist soms de diversiteit van de Randstad, want in Enschede vindt hij het wat rustiger: “Maar ik voel me inmiddels een wereldburger. Waar ik ook ben, ik weet mijn plek te vinden. En ik kan overal mijn passie uiten: mensen helpen en een verschil maken in hun leven. Dat is écht mijn roeping!”
Vrijwilligerswerk is een van de manieren waarop Musleh het verschil wil maken. Sinds 2017 doet hij vrijwilligerswerk, meestal in het buitenland. Eerst via ZGT Overzee, later ook op andere wijzes waarmee hij naar meerdere landen in Afrika ging. Het werk dat hij daar deed was altijd met een medische insteek: operaties, middelen leveren, etc. “Ik ben als arts naar een dovencentrum in Afrika geweest. Hier was ik de enige arts en de verantwoordelijkheid was anders. Ik heb daar 200 kinderen gezien in 1 week tijd! Dat was echt doorwerken, maar we hebben daar veel goede dingen gedaan. Zo hebben we bijv. protocollen ontwikkeld en kinderen echt goed medisch beoordeeld. Het doel was zorgen dat de zorg daar duurzaam blijft voortbestaan, ook zonder ons.”
Veel geleerd!
Tijdens die projecten in Afrika werd Musleh geconfronteerd met echte schaarste. Soms kwam iemand met een levensbedreigende bloeding, maar er was geen apparatuur, geen arts in de buurt. Dat was zwaar, maar het maakte hem ook creatiever. Musleh zeg: “Je leert anders kijken, beter luisteren en improviseren. Wat me vooral raakte, was de dankbaarheid van de mensen. Ondanks armoede en gebrek aan middelen straalden ze kracht en warmte uit!”
Tijdens een van de reizen werkte hij met oudere vrijwilligers die al tientallen jaren actief zijn. Hun toewijding inspireerde Musleh enorm: “Ik dacht: als zij dit op hun leeftijd nog kunnen, dan kan ik dat ook. Ik doe dit werk niet om een held te zijn, maar omdat het goed voelt! Als ik help, leef ik in het moment. Vrijwilligerswerk geeft mij energie en betekenis.”
Tot slot
Tot slot heeft Musleh nog een boodschap voor de twijfelaars: “Elke reis leert me iets nieuws. Ik kom altijd terug met meer dankbaarheid. We hebben het hier zo goed, en dat vergeten we vaak. Mijn overtuiging is simpel: als iedereen vijf procent van zijn tijd, geld en energie zou inzetten voor een ander, zou de wereld er totaal anders uitzien. Je hoeft niet naar Afrika te gaan; er is overal iets te doen! Doe het gewoon één keer. Kijk, luister en ervaar. Misschien verandert het je leven, zoals het mijne veranderde.”