“Met vrijwilligerswerk kan ik iets terugdoen voor de mensen hier in Nederland.”

Natalia Bakay (49)

De in Oekraïne geboren Natalia woonde met haar gezin in Kiev. Ze is opgeleid in de economie en werkte als exportmanager. In Oekraïne werkte ze ook als vrijwilliger sinds de oorlog begon in 2014. “Toen hielp ik bij het maken van plattegronden en bij andere praktische zaken voor het leger. Er was geen goed materiaal, dus ik verzamelde oude kaarten en hielp mee om ze te updaten.”

“Ik heb geen diploma als psycholoog, maar ik werkte de laatste tijd als vrijwilliger in een revalidatiecentrum in Kiev. Daar gaf ik online psychologische hulp aan militairen in Oekraïne. Ik wilde hen echt helpen en mijn steentje bijdragen, dus heb ik mij omgeschoold en een cursus gevolgd in traumapsychologie.”

Natalia vertelt: “Het leven in Oekraïne was erg zwaar. Soms was er geen elektriciteit, geen verwarming en geen water. Ik woonde op de 16e verdieping van een flat zonder lift, dus moest ik mijn hondje elke keer naar beneden en naar boven dragen.

Alles werd zwaar en gevaarlijk. Daarom zei mijn man: "Je moet gaan!” Mijn man is in Oekraïne gebleven en mijn ouders en vrienden wonen daar ook nog. Ik maak me zorgen om hen en over alle mensen daar.”

Enschede

Natalia’s dochter studeerde al aan de Universiteit van Twente en daarom besloot ze samen met haar zoon en hondje in de auto te stappen en naar Nederland te komen.

“Toen ik naar Nederland kwam, begon ik meteen met het leren van de taal. Ik volgde een cursus bij het ROC, ga naar het ‘Praathuis’ dat door Alifa wordt georganiseerd en ik kan nu redelijk goed redden in het Nederlands!

Ik wilde graag goed blijven doen en betrokken blijven bij de mensen in Oekraïne. In het begin deed ik nog veel online coaching voor mensen in Oekraïne, vooral militairen, maar ik wilde ook híer in Nederland vrijwilligerswerk doen!”

Vluchtelingenwerk

In haar zoektocht is ze o.a. terecht gekomen bij Vluchtelingewerk Nederland. “Ik ben actief op het kantoor, help soms met vertalen en doe administratief werk. Vrijwilligerswerk helpt me niet alleen om de taal te leren, maar ook om nieuwe mensen te ontmoeten en mezelf nuttig te voelen. Ik wil uiteindelijk meer gaan doen met mijn vakgebied, maar eerst moet ik mijn taal nog verbeteren.” vertelt Natalia.

Ze gaat verder: “Wat ik zo waardeer aan Nederland is dat ik hier geaccepteerd word. Mensen zijn behulpzaam en vrijwilligerswerk is hier goed georganiseerd. Er is begeleiding, een overeenkomst en je voelt je serieus genomen. In Oekraïne is het anders geregeld. Een voorbeeld: daar zorgt de familie vaak voor ouderen, hier zijn daar instellingen voor. Het is gewoon een andere manier van doen.”

Helpen waar kan

Natalia haalt veel uit het doen van vrijwilligerswerk. “Vrijwilligerswerk helpt niet alleen anderen, maar ook jezelf. Ik voel me soms nog altijd te gast hier. Ik hou van Nederland, maar mijn hart is in Oekraïne. Ik droom ervan om op een dag terug te keren en mijn land te helpen met wederopbouw. Maar zolang de oorlog niet voorbij is, blijf ik hier, bouw ik een leven op, en help ik waar ik kan!”

Ook heeft Natalia nog een tip: “Wat ik mensen wil zeggen die twijfelen over vrijwilligerswerk: probeer het. Je hoeft het niet fulltime te doen, maar het geeft je ervaring en helpt je om de mensen en cultuur te begrijpen. Je leert de taal, ontmoet nieuwe mensen en voelt je meer onderdeel van de samenleving.

Als je in een nieuw land komt, hoef je niet alles te veranderen aan wie je bent. Het is wel goed om die nieuwe cultuur te leren kennen en begrijpen, dat zou ik andersom ook verwachten. Dus hoe mooi is het dat je tijdens die integratie in de maatschappij wat voor de ander kan betekenen!”